هر دم از این باغ....

عجب روزی بود امروز! 

صبح به علت کاری بانکی دیرتر به اداره رسیدم . فقط سه ربع دیرتر. اما در عرض همان سه ربع اتفاقات جالبی افتاده بود و هنوز جریان داشت . خبری داغ داغ از قوانین تازه ادارۀ اسناد. همکاران بسیار خندان و شادان خبر را برایم گفتند. قبل از اینکه لباس کار بپوشم و روی صندلی ام جا به جا شوم . خبر این بود : از امروز بعد از ساعت 30/8 به ازای هر 5 دقیقه دیر کرد یک ساعت کم می شود! کمی طول کشید تا بفهمم یعنی چه؟ همکاران برایم توضیح دادند :  الان که اومدی یعنی ساعت

12 اومدی! همکار دیگری هم مثل من دیر آمده بود و غرغر می کرد هر دو ما جزو معدود کسانی هستیم که دیر می آییم بر خلاف بقیه که تصادفا آنروز همه زود آمده بودند. خوب چه باید می گفتم . ساعت 12 کلاس داشتم و باید می رفتم چیز جالبی بود ساعت ورود و خروج یکی می شد. اما خوب روسا لطف کردند و گفتند قانون از فردا اجرا می شود . به هر حال بحث تا بعد از ظهر که من رفتم سر کلاس و برگشتم هنوز داغ بود به خاطر اینکه همکار محترمی تازه ساعت 3 بعد از ظهر آمده بود سر کار و شده بود سوژه . چون اگر قرار بود قانون درباره اش اجرا شود باید تا چند روز آینده مجانی کار کند و چیزی هم دستی بدهد. قشنگی قضیه در این است که اداره محترم اسناد در این چند ماه نه حقوق ها را سر وقت می دهد (گاهی دو سه ماه یکبار ) و نه  امکاناتی برای کارمندانش فراهم می کند . نه بیمه نه قرار داد و نه رعایت اصول ایمنی. هر روز هم تهدید می کند که آمار پایین است و باید بیشتر بنویسید وگرنه از حقوقتان کسر می شود. این قضیه مرا به یاد قسمتی از رمان سال های ابری انداخت: صاحبخانه ای که برای بیرون کردن مستاجرینش کارهای عجیب و غریب می کرد مثلا یکروز پرنده مرده می انداخت در اطاقشان و روز دیگر بامبولی دیگر در میاورد تا آنها خسته شوند و بروند . لابد اداره اسناد هم دلش نمی خواهد همکاران پروژه ای را به طور مستقیم بیرون کند متوسل به این ادا و اطوارها می شود. البته بر و بچه های پروژه هم ککشان نمی گزد نه پرونده اضافه می نویسند و نه به سر وقت آمدن اهمیت می دهند چون از این بازی ها زیاد خورده اند.قسمت جالب تر ماجرا اینکه با اینهمه مشکلات و کم کاری مسئولان این اداره،نمی دانیم به کجا باید شکایت کنیم آخر ناسلامتی اینجا خودش خانه قانون است !

سوژه قانون تازه که کم رنگ شد ، موضوع دیگری جلب توجه کرد . پرونده «قتل دو کودک یک و سه ساله» توسط پدرشان. از این پرونده و بدتر از اینها فراوان داشته و داریم . عادت کرده ایم . ناراحت نمی شویم اما اولین بار بود که عکس دو کودک کشته شده را هم همراه با آلت قتاله (تیغ موکت بر)لای پرونده دیدیم . دو بچه خو ن آلود که گردنشان با تیغ بریده شده بود و معصومانه کنار هم خوابیده بودند . از محتوای پرونده چنین بر می آمد که قاتل دچار بیماری روانی و افسردگی شدید بوده و قتل علت دیگری نداشته است. پدر قاتل تنها به 6 سال حبس محکوم شده بود . مثل همه پرونده های اینچنینی . روزی نیست که پرونده های جنایت عجیب و غریب که مو بر تن آدم سیخ می کند نخوانیم و ننویسیم و از محکومیت های عجیب تر تعجب نکنیم جرم های بسیار بزرگ مجازاتی اندک در پی دارد که بسیاری از مواقع عفو ملوکانه هم شامل حال متهم شده و آن مقدار مجازات را هم تحمل نکرده است . چیزهای عجیبی در این چند ماهه دیده ایم که برای هر کدام می شود کتابی نوشت. اگر خودمان را به بی خیالی نزنیم و با مسخر ه بازی اوقاتمان را به خنده و شوخی نگذرانیم معلوم نیست که دچار ضعف اعصاب و افسردگی نشویم . اینهم از وضع حقوق و مزایای فراوانمان !