مظلومیت پژوهش

پژوهشگری و نویسندگی از شغلهای مظلوم در ایران است. از  دوران دلار سه هزار تومانی و گوشت 25 هزار تومانی،  تا الان که دلار و همه مایجتاج زندگی پانزده برابر و بلکه بیشتر شده است،   فقط ماییم که نتوانسته ایم میزان قراردادمان را حتی به اندازه یک سوم میزان تورم بالا ببریم. فقط ماییم که وقتی قیمت را به دانشجویی که هر سال دارد شهریه را تصاعدی می دهد و  همه ما یحتاج خود را تصاعدی می خرد، اعلام می کنیم فریاد وامصیبتا سر می دهد که : چه خبر است؟  تازه اعتراض هم می کنند که مگر کار شما به دلار مربوط است؟ مگر کار شما به تحریم مربوط است؟ راست می گویند کار ما به هیچکدام اینها مربوط نیست اما آنچه قرار است با حق العمل اینکار بخریم دقیقا به دلار و  تحریم وابسته است . انگار جماعت دانشجو نمی دانند که ما هم در ایران زندگی می کنیم و مثل همه آدمها غذا می خوریم و لباس می پوشیم و کرایه ماشین می دهیم و... حالا اگر در طی ده سال در برابر تورم پانزده برابری قیمت کارمان سه و نهایت چهار برابر شده ، باید شکرگزار هم باشند با یک حساب و کتاب ساده می توان فهمید در سال 92 هزینه پروژه ارشد معادل پول یک سکه بهار آزادی بود و با مبلغ پروژه دکترا می شد چهار سکه خرید و اکنون در سال 402 نرخ پروژه ارشد معادل  یک سکه گرمی و مبلغ دکترا معادل  نیم سکه کامل است . تو خود مفصل بخوان از این مجمل!

جالب تر این که دانشجویی که حاضر به پرداخت حق پژوهشگر نیست حاضر است بیست میلیون برای چاپ مقاله اش هزینه کند!