زنان علیه زنان

در ادامه پست پیشین باید مطلبی را یادآور شد. برخی گمان می کنند دلیل بی عدالتی هایی که در حق زنان می شود مرد بودن کارشناس و قاضی است . متأسفانه چنین نیتس و زنانی که در قوه قضائیه  در سمتهای گوناگون فعالیت می کنند نیز در تحقق این بی عدالتی نقش دارند و دلیل آن را باید در ساختار تربیتی جوامع مرد سالار دانست. زنانی که خود در این اداره به کار مشغولند و خواه ناخواه درگیر مسایل اجتماعی ناشی از تبعیض ها هستند در مواجهه با مسایل زنان، همواره حق را به مردان داده و از زن انتظار تمکین، قبول ظلم و سوختن و ساختن دارند و حقی برای او قائل نیستند. قوانین نیز در این مورد کاملا یکدست شده و روتین است که کارشناس چه زن باشد چه مرد می داند که قاضی مبلغی بیش از این را نمی پذیرد و ناچار زن باید به  همین مبلغ کم بسنده کند و البته تا رسیده به این مبلغ باید هزینه ای معادل سه ماه نفقه را را در راه دادگاه و شکایت و ثبت مدارک و هزینه دادرسی پرداخت کند و معلوم نیست آیا این درخواست ضمانت اجرایی هم دارد یا خیر. از ماست که بر ماست.

عدالت اجتماعی

از نمونه های بی عدالتی اجتماعی در جامعه کنونی ایران، احکامی است که در قوه قضائیه صادر می شود. گذشته از این که بسیاری از احکام  با جرم تناسب ندارد و قضات اغلب سلیقه ای عمل کرده و  برای جرایم یکسان احکام متفاوت صادر می کنند، مسایل حقوقی و برآورد کارشناسان از هزینه های جاری نیز قابل درک نیست. مثال ساده آن را می توان در میزان نفقه فرزندانی که با مادر زندگی می کنند دید. بچه های طلاق