عید دیدنی

امروز عصر رفتم خانۀ دکتر جنیدی. خانه اش بوی قدیم را می دهد؛ بوی آجیل های سنتی و خشکبارهای دست ساز و خوشمزه را. بدون وجود شیرینی های مضر و میوه های گران قیمت سفرۀ پر و پیمان و خوشمزه ای دارد. چلغوز هم مثل همیشه توی سینی مسی استاد بود. 

نوروز خجسته باد

مرکز عدالت!

فکر می کنید با این دستکش ها چه کار می کنیم که اینقدر سیاه شده اند؟

خرگوش تنبل

خرگوش خانم با اینکه سردش بود و گوشاش یخ زده بود؛ عقلش نمی رسید به جای اینکه مثل حاج خاموما به پشتی تکیه بزنه باید بیاد پای بخاری بشینه، اما وقتی بغلش کردم و آوردمش کنار بخاری، اینقدر بهش مزه کرد که دیگه حاضر نبود از جاش بلند بشه!

عجب برفی!

عجب برفی غافلگیرم کرد امروز.

ادامه حذف شد...

مشکل روزهای آرامش!

عصبانی که می شوم زورم زیاد می شود. این خوب است اما مشکل این است که من خیلی دیر به دیر عصبانی می شوم. چند روز پیش عصبانی بودم در بطری نوشابه را طوری محکم بستم که دیگر باز نمی شد.مجبور شدم سرش را ببرم. اگر به این زودی ها عصبانی نشوم،برای بیرون ریختن محتویات مغزم مجبورم سر خودم را هم ببرم.

شب تاریک و بیم ...

امشب قرار بود بروم پیش ناشر قرارداد چاپ کتابم را امضا کنم.اولین کتابم بعد از هشت ماه جواز نشر گرفته و قرار است چاپ شود البته با هزینه شخصی خودم. تا ساعت شش کلاس خط پهلوی داشتم. از بنیاد که بیرون آمدم هوای سرد و تاریک و خیابان خلوت مرا یاد (شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل )انداخت. ترسیدم. از رفتن پشیمان شدم  و به خودم گفتم آدم عاقل! تو که فردا باید برای آزمون خوشنویسی بیایی تهران خوب قرار داد را هم فردا امضا کن. روز را که ازت نگرفته اند. بالاخره با ناشر تماس گرفتم و قرار فردا را گذاشتم. با اینکه زود آمدم خانه باز هم دیر رسیدم با راه بندان های همیشگی روزهای چهارشنبه. بعضی وقتها عقلم کمی کار می کند امشب هم از همان مواقع نادر بود.

سپندارمذگان - روز عشق گرامی باد

روز 29 بهمن روز سپندار مذگان

این روزها مردم برگزاری جشن ها و مناسبت های خارجی را نشانه تجدد، تمدن و تفاخر می دانند.
چند سالی ست حوالی26 بهمن ماه (14 فوریه) که می شود هیاهو و هیجان را در خیابان ها می بینیم. مغازه های اجناس کادوئی لوکس و فانتزی غلغله می شود. همه جا اسم Valentine به گوش می خورد.

ذکر روز جمعه ی ما!

نماز می خوانم.پشت سر جماعتی ایستاده ام ؛ اما نماز را فرادا می خوانم. بچه تر که بودم نماز جماعت زیاد می خواندم؛ اما از وقتی فهمیدم شرط نماز جماعت، شناخت پیشنماز و قبول داشتن اوست، دیگر هیچوقت به جماعت نخواندم. امام جماعات را نمی شناختم حتی نامشان را نمی دانستم می گفتند بگو "اقتدا به پیشنماز حاضر"! خوب وقتی نمی شناسم حاضر و غایبش چه فرق دارد؟ آنها را هم که می شناختم قبول نداشتم!

جایزه دانش آموز ، جریمه خانواده

این روزها همه به فکز کسب در آمد بیشتر از راه های میانبر هستند. این فکر خیلی وقت است که به مغز مدیران مدارس هم رسیده است. غیر از پولهایی که چپ و راست به بهانه های مختلف و به شکلی غیر قانونی از خانواده ها می گیرند،گاهی ابداعات عجیب و غریبی هم می کنند که مسلما قانونی و قابل دفاع نیست .

هم بازی(داستان)

بیست سالمه. من خیلی خوشگلم. همه میگن. از روزی که دنیا اومدم همینطوری خوشگل بودم. خیلی خوشگل. عین عروسک. هرکی منو می بینه فوری میگه، وای چه عروسکیه!

روزی که دنیا اومدم یه لباس دخترونه تنم کردند. شورت و جوراب سفید و پیرهن صورتی.

صله ارحام(داستان)

زود باشید دیگه ظهر شد. چند جا باید سر بزنیم . عروسی که نمی خواهید برید اینقدر به خودتون می رسید.

وا ! نمیشه که گری گوری بریم به فامیلا سر بزنیم . دلشون می گیره فکر می کنن وضعمون خرابه.

خیلی خوب دیگه راه بیفتید جاده شلوغه جای پارک هم پیدا نمیشه.

***

اونور تر بشین جای من تنگه.

 

درد مشترک(داستان)

یه دفه هوس کرده م خیاطی کنم. البته همچین هوسی هم نیست. یه جورایی مجبورم که خیاطی کنم . آخه گفتن که عروسی داریم. نمی دونم این ملت بیکارن هر روزی عروسی می کنن؟ یکی نیس به اینا بگه 

تالار پذیرایی پایتخت

  بررسی رمان تالار پذیرایی پایتخت در روزنامه آرمان  

به قلم مریم غفاری جاهد

http://armandaily.ir/?NPN_Id=207&pageno=9       صفحه9   91/10/4

http://armandaily.ir/?NPN_Id=211&pageno=9       صفحه9   91/10/9 
 http://armandaily.ir/?NPN_Id=215&pageno=9      صفحه9   91/10/13

آخر داستان

تا به حال شده وقتی دارید رمانی می خوانید دلتان بخواهد آخر داستان را زودتر بفهمید؟ یعنی قصه به جاهای خیلی مهمش رسیده و دیگر نمی توانید برای رسیدن به آخر داستان صبر کنید. من عادت دارم آخر داستان را اول بخوانم چون اصلا صبر ندارم تا آخرش در اضطراب و هیجان به سر ببرم . خیالم که از آخرش راحت شد آنوقت شروع می کنم

بار سفر بسته ایم

مرگ می آید

سال هاست که می آید

می آید و می رود

گاه ایستاده در برابرم

هر روز، هر لحظه

با قامتی بلند و عزمی استوار

برایش دست تکان می دهم

من اینجایم

لبخند می زند

 مرا دیده است

اشتیاق سفر را از چشمانم می خواند

و کوله بار بسته ام را می شناسد

می شنوم: فردا

وعده بیهوده ای است می دانم

فردا هیچوقت نمی آید

کدام فردا؟

فردای سال های دور

فردای فرداهاست

خانه تازه

یکی نیست به ما بگه این اسباب کشی دیگه چه کاریه؟ خسته شدم خوب!هنوز هم که تموم نشده . اینترنت هم وصل نیست و هی باید بیام خونه قبلی. خوبه که ادم کلید چند تا خونه رو داشته باشه ها!
خونه جدید طبقه چهارمه من هم که هی از این پله ها بالا میرم پایین میام البته برای رفع اضافه وزن کاملا مفید افتاده و برای دیسک کمر بسیار مضر! اما هر چه هست خوب است از این جای کوچیک که به لونه مرغ شباهت داشت خسته شده بودم.خونه ...

جدید هم بزرگه هم روشن و دلباز. از همه مهمتر این که به یه تغییر اساسی احتیاج داشتم برای خاک کردن خاطرات نحس این خانه . همینجا توی زمین یه گور دسته جمعی کندم هر چه بود و نبود خاک کردم و در را بستم و رفتم؛ اما از شما چه پنهان که هنوز از در خونه بیرون نرفته بودم که انگار صور اصرافیل دمیده، همه شون از گور در رفتند و دنبالم دویدند!مگه ولم می کنند؟خوب چاره ای نیست دیگه همه چیز که دست ما نیست . یاد رمان صد سال تنهایی افتادم که قاتلی برای فرار از دست روح مقتول که هر شب به او سر می زد، به جایی نا شناخته کوچ کرد ولی باز هم آن روح آمد و پیدایش کرد. من هم هر جا بروم این ارواح سرگردان دست از سرم بر نمی دارندکه. عیبی ندارد ما با همه سازگاریم حتی با ارواح خبیثه. بگذار بیایند، تنهایی زیادی اش خوب نیست.

باران

نمی دونید چه کیفی داره که تو یه شب بارونی به مهمونی دعوت بشی و موقعی که با ذوق و شوق لباس می پوشی و از خونه می ری بیرون چشمت بیفته به یه دریاچه مصنوعی که جلوی خونه ات درست شده و اجازه نمیده پاتو ازخونه بگذاری بیرون! از اون بهتر اینه که از یه کار سخت روزانه برگشته باشی و موقع رفتتن به خونه با همون دریاچه مواجه بشی که اجازه نده بری تو خونه ات!بهتر از ایندو اینه که قصد اثاث کشی داشته باشی و منتظر قطع باران باشی،آسمون هم به ریشت بخنده و هی شرشر بباره!

یادداشتهای یک مرده(داستان)

باور کنید این قصه واقعی است

خوابیده بودم. چهل سال بود . آرام و راحت . هیچکس صدایم نمی کرد. قرار بود تا صبح محشر بخوابم ؛اما خوابم را نه صور اسرافیل که گرپ گرپ کلنگ قبر کنی آشفته کرد. یکدفعه دیدم صدایی می آید . 

خانه قدیمی

کتاب خانه قدیمی با نه داستان کوتاه نوشته فریده چوبچیان دومین بار منتشر شده است. داستان های این مجموعه همانطور که از نامش پیداست همه درباره گذشته اند و تمام داستان ها واژه قدیمی را در نام خود دارند: خانه قدیمی،زن قدیمی، نویسنده قدیمی و... 

داستان ها دارای نثری روان و پخته و تصویرپردازی های قابل قبولی است . صمیمیت گفت و گو ها موجب ارتباط بیشتر با خواننده می شود .

پستانک کودکی ام کجاست؟

تابستان 1350

چه روزهایی بود!

نوروز1376

چه روزهایی بود!

نوروز 1376

بچه های دوست داشتنی!

شب است . ساعت یازده. کارهایم تمام شده. وقت آرامش و استراحت است . وقت کتاب خواندن است . دارم کتاب می خوانم یکی از رمان های زولا. غرق در رمانم که صدای جیغ و داد و بازی بچه  های همسایه بلند می شود. همانها که روزها دم در بازی می کنند و یکسره یا صدای خودشان می آید یا صدای دری که به دیوار می کوبند. امروز دیگر کلافه ام کردند از بس در را به دیوار کوبیدند و دیوار را به در و سر و صدا درست کردند .

دسته گلی برای خودم!

از دفتراسناد رسمی که بیرون آمدم، یکراست رفتم گل فروشی و به مناسبت خرید خانه تازه برای خودم یک دسته گل خریدم!در راه که می آمدم از جلوی مغازه لوازم خانگی گذشتم و حیفم آمد که یک کادو هم نخرم !یک دسته گل خالی که خجالت آور است. یک گلدان خیلی قشنگ برای خودم خریدم که هر وقت به خانه تازه رفتم، بگذارم گوشه پذیرایی. خانه بزرگ است و باید یکجوری پر شود. وقتی رسیدم خانه کلی خجالت کشیدم آخر یادم رفته بود گلدان را کادوکنم . همه چیز لو رفت!

ژرمینال

                چند روزی است سرگرم خواندن ژرمینال امیل زولا هستم .خواندن این کتاب 555 صفحه ای یک هفته طول کشید یک هفته ای که شب ها گاه تا نزدیک صبح به خواندن مشغول بودم . کتاب عجیبی است . آثار زولا همه عجیبند . هیچکدام به هم شبیه نیستند و همه به نوعی شبیه همند . پایان های تلخ، بی اعتباری کشیش و کلیسا، رنج و درد مردم به خاطر سرمایه داری و سیاست .اما این اثر واقعا شاهکار است .کتاب را تمام کرده ام؛ اما نمی توانم یکبار دیگر

تقدیر

گاهی هـزار هـزار دعا مستجاب نیست

گاهی نخوانده قرعه به نام تو می شود

پاسخ های طلایی

 به دانشجویانم قول داده بودم در صورت نوشتن پاسخ های عجیب و غریب در برگه ی آزمون نوشته ها را با نام خودشان در وبلاگ بگذارم.این هم از آزمون تازه و پاسخ های طلایی دانشجویان:

اینهمه دختر!

بالاخره این دخترمان هم یک ساله شد. 

• 

اندر حکایت دیسک کمر!

دکتربیمارستان عکس ها را با دقت نگاه کرد و گفت:بععععععععععله! پاره شده !

دیسک را می گفت دیسک کمر من را !

خندیدم و گفتم : خوب حالا چه کار کنیم دوختنیه یا چسبوندنی؟!

دکتر نگاه عاقل اندر سفیهی کرد و گفت :بخواب ببینم.

مثل بچه ی آدم خوابیدم روی تخت. پای راستم

روزی پر از بی خوابی

عجب روزی بود امروز که بعد از مدتها خانه ماندم . دو روز توی خانه ؟ عجیب است برای من که هیچوقت خانه نشین نیستم . جمعه که از بس کار بود نفهمیدم چطور گذشت اما امروز دیگر تاریخی شد. شب که از فرصت سکوت استفاده کردم و تا صبح مشغول نوشتن بودم . داستانی تازه با گرفتاری های خودش که نیاز به سکوت مطلق و تمرکز دارد. صبح که خوابیدم  امیدوار بودم لا اقل تا ظهر بخوابم . هنوز چشمم

رد روزهای خوب

در کنار روزهایی که چون باد می گذرند و رد پایی هم از خود به جا نمی گذارند، روزهایی هم هست که خاطره می شود. روزهای چهارشنبه هر هفته از چهارسال پیش تا کنون روزهای خاطره انگیزی است که در بنیاد نیشابور درس مهر می آموزیم و سخن از مهر می شنویم . چهارشنبه این هفته

دردهای بی درمان!

دکتر علی شریعتی : 

دیشب که نمیدانستم به کدام یک از دردهایم بگریم ، کلی خندیدم.

روز زن؟

دوباره روز زن فرارسید. مثل هر سال. همه چیزش مثل هر سال. ویژه کردن یک روز به نام زن و یادآوری روزگار عزت زن کار خوبی است اما در جامعه ما این روز تبدیل می شود به جنگ و جدالی بین زن و مرد و ابداع پیامک های طنز برای کوبیدن یکدیگر. همه اینها یک طرف اختصاص اینروز به سالروز میلاد حضرت زهرا یکطرف. همه مشکلات ما این است که اصلا حضرت زهرا کیست ؟ در این روز چه اقدامی برای شناختن او کرده ایم ؟تا به حال پرسیده ایم کتابی هست؟ مقاله ای هست؟ نوشته ای هست ؟ که این الگو را به ما بشناساند؟یا ما از الگویی نام می بریم که نمی شناسیم ؟ من که ندیده ام . از هر عالمی هم پرسیدم نمی دانست. پس کاش تا پیش از شناختن و دانستن دختر پیغمبر را دستمایه نمی کردیم و دنیایی را در سر انگشت تخیل نمی چرخاندیم.

تفاوت زن و مرد

اگر به دنبال گفته شده ها هستید از یک مرد بخواهید .

 اگر دنبال انجام شده ها هستید از یک زن کمک بگیرید.

                                                                             مارگارت تاچر

امان از این بچه ها

 عجب پشمایی دارییییییییییییییی!

                                                یکی به داد من برسهههههههههه

آزمون دکتری

آزمون دکتری نیمه متمرکز سازمان سنجش دومین بار برگزار شد با همان ضعف های سال پیش . شاید کمی کم تر. آزمونها با نیم ساعت تاخیر برگزار شد مثل همه آزمون های دکتری! آزمونهای تخصصی صبح طی دو ساعت با صد سوال برگزار شد. و آزمون زبان انگلیسی و هوش استعداد تحصیلی طی چهار ساعت با صد و شصت سوال. 

سوالهای زبان و هوش آنقدر مشکل بود که بیشتر داوطلبان طی آزمون زبان  که جلوتر برگزار شد بیکار

آخیش! خسته شدم بس که خرگوش پر بازی کردم!

 

 چه ساندویچ خوشمزه ای! نوشابه نداریم؟!

شهر گربه ها

شهرگربه ها نام کتابی تصویری است به طول چهارمتر که شامل تصاویری است بسیار زیبا برای کودکان پیش دبستانی. کودکان می توانند از روی تصاویر داستان را تعریف کنند. در پشت صفحات کتاب همین تصاویر به صورت بی رنگ چاپ شده که توسط کودکان رنگامیزی می شود.

این کتاب که فضایی بسیار شاد از شهری کامل را نشان می دهد توسط نشر دیبایه به چاپ

رسیده و در نمایشگاه کتاب اردیبهشت 90 عرضه شده است.    

   

لحظه ای با سهراب

 

دشت هایی چه فراخ!

کوههایی چه بلند !

در گلستانه چه بوی علفی می آمد

من در این آبادی ، پی چیزی می گشتم :

پی خوابی شاید ،

پی نوری

من کچل نیستم تو بیمارستان عوضم کردند!

...... 

.......

ساقی بیار باده

ساقیا آمدن عید مبارک بادت  

                                   وان مواعید که کردی مرواد از یادت

نوروز آن سال ها

بچه که بودیم هر سال سفره هفت سین می چیدیم.یک ماهی قرمز هم درون یک تنگ بلورین مهمان سفره مان بود . ما بچه ها دور سفره می نشستیم و قصه گوش می کردیم قصه عمونوروز و خاله نوروز : خاله نوروز روز آخر هر سال خانه اش را تمیز می کند چون قرار است عمونوروز بیاید . اما در لحظه اخر خوابش می برد و عمونوروز که می آید دلش نمی آید او را بیدار کند و می رود و آنها هیچوقت همدیگر را نمی بینند. 

دم دمای سال تحویل که می شد مادر بزرگ می گفت وقتی سال تحویل بشود ماهی روی دمش می ایستد. ما هم می نشستیم زل می زدیم به ماهی که ببینیم چه طوری می ایستد . سال تحویل می شد توپ در می رفت و ماهی همچنان شنا می کرد و ما نمی فهمیدیم چرا ایستادن ماهی را ندیده ایم .  

از آن روزها سال های زیادی می گذرد. مادر بزرگ هنوز قصه هایش را برای بچه های کوچکتر می گوید. هنوز عمو نوروز و خاله نوروز به هم نرسیده اند و ماهی توی تنگ قرار است روی دمش بایستد...

نوروز خجسته باد

سال نو می آید. مثل پارسال مثل پیرارسال مثل هر سال . پارسال سال خوبی بود یا نه ؟ امسال سال خوبی خواهد بود یا نه؟ این پرسشی است که هر سال در همین روزها به ذهنها خطور می کند . گاهی پاسخی برایش می یابیم گاه نه . روزهای خدا همه یک جورند. سال های خدا همه مثل همند. نه خوبند نه بد. ماییم که خوب و بدش را رقم می زنیم و سعد و نحسش می خوانیم .

شاید این سالی که می آید آخرین سطرهای داستان زندگی در ورق پایانی عمر نوشته شود و واژه پایان بر آن مهر ابدی بزند. کسی چه می داند سال دیگر را خواهد دید یا نه . پس بیاییم روزهای خوب زندگی را شاد باشیم و لحظه های گرانبها را در حسرت و سرگشتگی و غصه های بی پایان بی حاصل هدر ندهیم . برای همه دوستان آرزوی شادی روزافزون دارم . نورزتان خجسته باد.

جایزه یا جریمه؟

آن زمان ها مدرسه می رفتیم یادم هست که به شاگرد اول و دوم و سوم جایزه می دادند و ما چقدر تلاش می کردیم که بتوانیم جزو نفرات اول باشیم و جایزه بگیریم . جایزه  هایی که بعدا فهمیدیم خانواده ها تهیه می کنند نه اولیای مدرسه . آ زمان جایزه عبارت بود از دفتر نقاشی و مداد و خودکار و خلاصه لوازمی که هم ارزان قیمت بود و

زندگینامه فریده چوبچیان

• 

فریده چوبچیان  اولین بانوی نویسنده لنگرودی که دارای اثار داستانی فراوانی است از همان ابتدای کودکی به قصه گویی و داستان نویسی علاقه و اهتمام داشت .او ساعت ها برای دوستانش قصه می نوشت و از انها نظر خواهی می کرد. در سال اول دبیرستان ازدواج نمود و به تهران آمد و با وجود دو فرزند کوچک ادامه تحصیل داد و در سال 1364 موفق به اخذ دیپلم شد. سال 65 فرزند دیگری بدنیا آورد بعد از دو سال تا هفت سالگی او در

سیمین به دیدار جلال رفت.

سیمین هم رفت!

نویسندۀ : سووشون ، شهری چون بهشت، به کی سلام کنم؟،جزیرۀ سرگردانی، ساربان سرگردان و...

و از همه مهمتر: همسر جلال آل احمد، که پس از گذشت بیش از چهل سال از مرگ جلال، همچنان تنها زیست و هنوز حلقۀ پیوند جلال را در دست داشت!

 اولین بانوی نویسنده ایران،

بخندیم؟

روز های بعد از آزمون پایان دوره برای مدرسان، روزهای پرکاری است. هر چقدر درس گفتن در کلاس لذت بخش است، در عوض تصحیح اوراق کسل کننده و اعصاب خرد کن است؛ اما گاهی در میان نوشته های دانشجویان به چیزهایی بر می خوریم که بدون این که شادی آور باشد خنده دار است و شاید کار این دانشجویان از گریه گذشته که باید بهشان خندید . سال هاست هنگام تصحیح اوراق به نوشته های خنده دار و بی ربط بر می خورم. این بار تصمیم گرفتم پاره ای از این نوشته ها را در وبلاگ قرار دهم به عنوان پستی طنز آمیز که شاید لب هایی را به خنده بگشاید.

پرسش:کدام مکتب ادبی بر اساس واقع گرایی و کدام مکتب بر اساس طبیعت گرایی است ؟

پاسخ دانشجویان:

می گذرد

                        دوران بقا چو باد صحرا بگذشت

                        تلخى و خوشى و زشت و زیبا بگذشت

                پنداشت ستمگر که ستم بر ما کرد

                         در گردن او بماند و بر ما بگذشت

کاش زمان متوقف می شد!

  پس از روزگاری پر از غم و غصه روزی را در کنار خانواده درجایی با صفا گذراندیم جای خالی بعضی چیزها را نمی شود با غصه خوردن پر کرد بایدبی خیال شد باید به صحرا و در و دشت زد