پدر عشق بسوزد

آدم باید خیلی بی عقل باشد در این دوره دنبال علم و هنر برود و من یکی از آن بی خردان بزرگم. گفته بودند عاشقی آخر و عاقبت ندارد؛ گوش نکردم یکی نبود بگوید نستعلیق به چه کارت میاید برو هنر پول در آوردن را بیاموز!حالا فقط می توانم از قول شهریار بگویم:
پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم!

عشق

مریم غفاری جاهد چهارشنبه 29 آبان‌ماه سال 1392 ساعت 12:08 ق.ظ

نظرات 2 + ارسال نظر

گیلان سبز

شنبه 2 آذر‌ماه سال 1392 ساعت 07:24 ب.ظ

برای یکی که
روزی بود روزگاری نیست
...
عطر آبی و سبزی در سیاهچالی ها
رو به آسمان تو قد کشیده شالی ها
راوی فلم! مرزی ساختی در آنسوی
خیزران - خزر - جنگل آرش شمالی ها!
عطر شالی وشمشاد در غزل به هم آمیخت
می شوی تو مهمان ساده ی سفالی ها؟
یک حقیقت از رویا - یک دریچه خوشبختی
قصه می پرد با تو تا فراغ بالی ها
در سکوت ها موجی بعد در هیاهو باد
بانویی که بارانی روی خشک گالی ها
لحظه ای که بر گردی زیر پای تو حتا
غرق در گل ولبخند می شوند قالی ها
با تو همسفر روزی بود این غزل حیف است
آب مانده ی تردید پشت این زلالی ها
. . .
حوالی
4 آبان 89
لنگرود